Beloftes en intenties

Antropologe, verbonden aan de Universiteit van Oxford, Renée HIRSCHON. Ze tekende een stuk in de Volkskrant vorige week (zie Belofte en intentie) getiteld : Bij Grieken is belofte slechts intentie'.
Nee, ik ga niet Searle erop naslaan om de voorwaarden waaraan voldaan moet worden om een belofte te doen op te sommen.
Nee, het gaat hier om een eenvoudig lesje in intercultureel managment, waarbij, en dat is een van de dingen die mij bevallen, de auteur het 'karakter' van de Grieken relateert aan historische evenementen, zoals het Ottomaanse Rijk of de Industriële revolutie. Het geeft nog maar eens aan dat je over 'interculturele communicatie' NIET kunt reflecteren ZONDER de geschiedenis in beschouwing te nemen.
Daarnaast geeft ze concrete 'hoe-moet-ik-het-doen-oplossingen' : dictaten en ultimata opleggen werkt niet, zegt ze, dat werkt alleen bij wat ze noemt 'gedisciplineerde' culturen. Wat dan wel : ze bijna net zozeer misleiden als bij het doen van valse beloften : je moet ze "de indruk geven dat ze als partners meewerken aan een gezamenlijke inspanning."